Surfen

Mag ik het eindelijk toegeven? Ik ben geen surfer.

Heel lang wilde ik toch zo graag. Omdat het zo cool is om te doen. Omdat het zo leuk is om op de golf te staan. Om je te laten meevoeren door de kracht van de zee.

Maar het ontbreekt mij aan de doorzetting, aan de stamina om elk vrij moment de zee in te gaan en te oefenen. Blijven peddelen tegen de golven, blijven vallen en recht krabbelen. Misschien dat ik

daardoor moet besluiten dat het niet echt mijn passie is. Want ik zou dat er allemaal toch wel voor over hebben als het echt mijn passie is?

Of niet?! Kijk, dat is een van mijn grootste valkuilen, al heel mijn leven lang. Ik vind het fantastisch om nieuwe zaken uit te proberen, dingen te proeven en daar helemaal wild enthousiast van te

worden. Tot het nieuwe er van af is. Dan komt het moeilijkste deel van blijven doorgaan tot je er echt goed in bent. En dan haak ik af, ga ik op zoek naar iets anders dat mij kan boeien.

Verschrikkelijk vind ik dat. En daar werk ik ook hard aan om te leren toch door te zetten. Toch door de blokkade te breken.

When the going gets tough, the tough get going…

Misschien toch nog eens gaan surfen?