Doorbijten

Soms moet je doorbijten om te kunnen genieten van al het moois.

De klim naar deze top was pittig. Zeker omdat we er onvoorbereid aan begonnen waren. Maar het uitzicht eens we boven waren was fenomenaal. Zicht op de zee aan 3 kanten, het strand met onze camping en de bergen achter ons.

Op zo’n momenten besef je dat je moet doorbijten en verder gaan om bij het moois uit te komen.

Dat de weg soms lastig is. Dat je af en toe pauze nodig hebt. Dat je wel eens denkt dat je er niet zal raken. Maar toch raak je er. Toch komt dat punt. Dan zie je waarom je de inspanning deed. Dan zie je de schoonheid waar je naar uit keek. En die overtreft vaak zelfs jouw verwachtingen. Dan kan je genieten. En voor je het weet lijkt de inspanning al een ver verleden. Nog even later begin je die te relativeren en romantiseren. Omdat je het gehaald hebt.

Zo is het ook in het leven. Aan iedereen die nu aan de klim bezig is, die zwoegt en denkt aan opgeven, kan ik alleen maar zeggen: het zicht aan de top is fenomenaal. En jij kan het. Je kan daar raken. Iedereen kan daar raken. Misschien heb je wat hulp nodig, iemand die je duwt of trekt, of ondersteunt. Maar hoe dan ook kan je er raken.

En laat mij even weten als ik jou ook een duwtje moet geven of jouw steun even moet zijn. Samen raken we naar die top! Beloofd.